doğanın intikamından yaşamın devrimine


Doğanın İntikamından Yaşamın Devrimine

Yüzyıllardır süren birikimin, bir anda üzerimize çöküşünü yaşıyoruz.
Toprak nefes alamıyor, su tükeniyor, hava zehirleniyor.
Ama en çok da insan tükeniyor.
Çünkü doğayla kurduğumuz ilişki, artık sevgiye değil tahakküme dayanıyor.

Kapitalizm, doğayı üretim araçlarının bir parçasına indirgedi;
ağacı kereste, nehri enerji, toprağı rant, emeği “maliyet kalemi” yaptı.
Bugün doğanın intikamı dediğimiz şey, aslında tarihin adaletidir.
Doğa, insanın kibrine karşı konuşmaya başladı — yangınlarla, sellerle, kuraklıkla.

Ama bu son değil.
Bu, insanın yeniden kendini hatırlaması için bir çağrıdır.
Çünkü doğanın yıkımı, insanın kendi varlığını unuttuğu andır;
yeniden doğuş ise doğayla eşit bir ilişki kurduğu andır.


---

Yaşamın devrimi, üretimin devrimidir

Artık şunu açıkça söylemek gerekiyor:
Ekonomik büyüme, toplumsal gelişme değildir.
Enerji yatırımı, refah değil, doğa talanı anlamına geliyorsa,
“kalkınma” sözcüğü bile kirlenmiştir.

Yaşamın devrimi, üretimin anlamını değiştirmekten geçer.
Kazanç değil, yarar;
rekabet değil, dayanışma;
mülkiyet değil, ortaklık temelinde yeni bir düzen kurmak gerekir.

Kaz Dağları’nda altına “hayır” diyen köylü,
Akbelen’de ormanını savunan kadın,
Salihli’de JES’e direnen yurttaş…
Onlar sadece toprağı değil, insanlığın vicdanını koruyorlar.


---

Yeni bir yaşam ahlakı

Ekososyalist düşünce, bir siyaset biçiminden öte bir yaşam ahlakıdır.
Bu ahlak, doğayı korumayı “çevrecilik” olarak değil, adalet olarak görür.
Doğayı savunmak, geleceği savunmaktır;
geleceği savunmak, bugünü değiştirmektir.

Bu yüzden yaşamın devrimi küçük adımlarla başlar:
Yerel üretim ağlarıyla, dayanışma kooperatifleriyle,
tüketim yerine paylaşım kültürüyle,
doğayı sömürmeden üreten köylüyle,
emeği görünür kılan kadınla.

Devrim artık barikatlarda değil,
her direnen toprak parçasında, her dayanışma sofrasında,
her ortak nefeste filizleniyor.


---

Yeniden doğmak

Marx, “doğanın intikamı” derken, bir umudu da gizlemişti o cümlede.
Çünkü her intikamın içinde bir yeniden doğuş olasılığı vardır.
İnsan, doğayla çatışarak değil, onunla yeniden eşit bir ilişki kurarak kendini yeniden yaratabilir.

Bu çağrı, geçmişe değil geleceğe yöneliktir.
Ekolojik sosyalizm, sadece doğayı değil,
insanın ruhunu, emeğin onurunu, yaşamın bütünlüğünü kurtarmanın adıdır.

Artık mesele, “daha az kirletmek” değil;
farklı bir yaşamı kurmak.
Toprağıyla, suyuyla, emeğiyle özgür bir yaşam.


---

> Çünkü biz doğanın efendisi değiliz;
doğa, bizim yuvamızdır.

Ya doğayla birlikte yaşarız,
ya birlikte yok oluruz.

Seçim, insanlığın elindedir.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

derin sistemik kriz

🌍 Derin Sistemik Kriz: Gıdanın ve Geleceğin Kuşatılması İklim değişikliği, yoksulluk, eşitsizlik ve gıda spekülasyonu… Bunların her biri ayrı bir kriz gibi görünse de, aslında aynı sistemin farklı yüzleri. La Via Campesina (LVC) bu tabloyu “derin sistemik kriz” olarak tanımlıyor. Çünkü sorun sadece çevresel değil, ekonomik, toplumsal ve siyasal temelleriyle bir bütün halinde işliyor. Tohumdan Toprağa: Gıdanın Ele Geçirilmesi Bugün dünya gıda sisteminin kaderi, birkaç çok uluslu şirketin elinde. Bayer-Monsanto, Syngenta, Corteva ve BASF gibi agrokimya devleri tohumdan gübreye, tarım ilacından veri teknolojilerine kadar üretim zincirinin her halkasında kontrol kurmuş durumda. Bu şirketler, “yüksek verim” vaadiyle patentli tohumları çiftçilere dayatıyor. Ancak bu tohumlar her yıl yeniden alınmak zorunda, çünkü çiftçinin kendi ürününden tohum ayırıp yeniden ekmesine yasal engeller konuyor. Yani binlerce yıllık tarımsal bilgi, yerel üretim geleneği ve tohum özgürlüğü, patent duvarlarının a...
Devamı

kapital, ekolojik sosyalizm 7

Ekolojik Sosyalizm: Doğayla Barışın Politikası Marx, Kapital’de yalnızca sermaye-emek çelişkisini değil, insanla doğa arasındaki metabolik yarılmayı da anlatır. Kapitalist üretim, insanın doğayla kurduğu organik bağı koparır. İnsan, doğayı artık yaşamın bir parçası değil, sınırsız bir hammadde deposu olarak görür. Bu kopuşun sonucu, hem emek sömürüsü hem ekolojik yıkımdır. Bugün yaşadığımız iklim krizi, işte bu yarılmanın tarihsel doruk noktasıdır. Kapitalizmin doğa üzerindeki zaferi, aslında insanın kendi varoluşuna açtığı savaştır. Bu yüzden ekolojik sosyalizm, sadece çevre politikası değil — insanın yeniden insanlaşma projesidir. --- Doğayı savunmak, emeği savunmaktır Ekolojik sosyalizmin çıkış noktası, Marx’ın şu tespitinde yatar: > “İnsan, doğanın bir parçası olarak yaşar; onu yok ederse kendini de yok eder.” Kapitalist sistem, doğayı sömürürken aynı anda emeği de değersizleştirir. Birinde maden ocağı, diğerinde asgari ücret vardır. İkisinde de ortak olan şey, yaşamın metaya dö...
Devamı

insanlığın yol haritası giriş

## **İnsanlığın Yol Haritası – Giriş** İnsanlık, varoluşunun başından bu yana, hem doğanın bir parçası hem de ona karşı bilinç kazanan bir varlık oldu. Taşın, ateşin, sözün, inancın ve emeğin izinde ilerlerken kendi yolunu çizen; kimi zaman kuran, kimi zaman yıkan; ama her seferinde yeniden başlayan bir tür. Bu uzun yürüyüş, yalnızca hayatta kalma mücadelesi değil, **anlam arayışının** da hikâyesidir. Göbeklitepe’nin taşlarında, Karaca Höyük’ün toprağında; Sümer’in tabletlerinde, Antik Yunan’ın meydanlarında; İslam felsefesinin, Rönesans’ın, Aydınlanma’nın satırlarında hep aynı soru yankılandı: **İnsan kimdir ve nereye gidiyor?** Bu soru, tarihi dönemlere ayırsa da insanlığın yolculuğu bir bütündür. Doğanın içinden çıkarak onu anlamaya çalışan, emeğiyle dünyayı dönüştüren; ama kimi zaman da kendi kurduğu sistemlerin esiri olan bir insanlık hikâyesi… Bu yüzden bir “yol haritası”na ihtiyacımız var — geçmişin izlerini bugünün bilinciyle birleştiren, geleceğe yön verecek bir harita. Bugün ...
Devamı